Przyjaźń.

Dorve

Pozostaje mi się uśmichnąć do Ciebie.

Avis

widzysz, Morfiątko, ja też mam totalnie zjebane w domu. Jakoś trzeba to przezyć. W sumie już sie jako tako przyzwyczaiłam. Tyle, że ja nie mam takiego Adama, jestem jedynaczką :-(. Ech... życie jest obrzydliwie niesprawiedliwie.

I zarza mi się myśl, by się pociąć. Czasem źle ze mną.

POWIEDZIAŁAM ZA DUŻO

Morf.

nie watro się ciąć, uwierz. Nie próbowałam, bo zawsze taki Adam mnie od tego odciągnął, pocieszył i uśmiechnął się pokazując słońce.
Nie chciałabym być jedynaczką, to najgorsze co może być z podobną sytuacją rodzinną.
Teraz tylko uśmiecham się do świeczki stojącej obok, bo to jakby słońce, a nawet jeśli nie to, to księżyc, który również kocham.
Jest wiele rzeczy/osób które łatają dziury w moim sercu, naprawdę wiele rzeczy. Wystarczy poszukać zaglądając nawet w najgłębszy dół, ja szukałam długo, ale znalazłam. I ciesze się przynajmniej z tego.

Avis

taaa, widzisz, a ja nie mam Adama. I mam gówno, nie rodzinę.

Euterpe

Gówno nie rodzinę? To prawie tak samo jak ja. Właściwie... Tego nie da się określić jako rodzina. Ot, zbierani nieznanych sobie ludzi, którzy jedynie sie kłócą. Skaczą do gardeł z byle powodu. I nie przyznają publicznie, że się znają.
Ale ciąć się? Nie! To oznaka tchórzostwa. Bo nie masz odwagi, by stawić czoła codzienności. Zwyczajnie nie warto.
I może takiego Adama nie masz teraz, ale go znajdziesz, jak mówiła Morf. Trzeba chcieć i szukać wszędzie.

Avis

wiem, że to tchórzostwo i dlatego nigdy nie próbowałam Wesoly

A chęć to ja miałam na wiele złych rzeczy, m.in. narkotyki. Ech...

A Adam to brat, więc takiego mieć raczej nie będę Jezyk

Dagi

Ech, ja pamiętam, że raz miałam taki podły nastrój, że aż sobie swój pogrzeb wyobrażałam. Generalnie był to akt żałości i rozpaczy, i tak w ogóle myślałam, że tyle płacząc, notabene, po prostu się odwodnię.

Ale sam pomysł pogrzebu wydał mi się ciekawy. Najpierw, oczywiście, rąbnął by mnie samochód/postrzeliłby mnie ktoś/zasztyletował (nie wiem dlaczego, ale śmierć tragiczna wydaje mi się... cóż, taka śmierć może po prostu kogoś przywołać do rozsądku, po prostu). Później zatwierdzono by zgon, byłby pogrzeb i - uwaga - nagrałabym się na kasetę, którą by to puszczono w kościele (szczerze mówiąc, teraz już o tym myślę na poważnie). Do cmentarza odprowadzałaby żałobników melodia Korna i Nirvany (za Dodę momentalnie bym zatłukła).

Ale wiecie co jest najgorsze? Że mi się to przyśniło.
Z tym że słyszałam melodię Korna zakopana w ziemi, w trumnie, z której nie ma drogi ucieczki...
I właśnie wtedy postanowiłam, że gdy zatwierdzi się u mnie zgon, chciałabym, aby wycięto moje narządy i dano bardziej potrzebującym i, co najważniejsze, żywym.

A właśnie, co sądzicie o oddawaniu narządów?

PS. Wybaczcie, że się rozpisałam. Tak jakoś, po prostu : ) I nie, nie, uspakajam Was, moje kochane. Z moją główką wszystko w porządku, nie zamierzam szybko wprowadzić planu pogrzebu w życie ; )

Kay

O oddawaniu narządów to osobny temat, proszę.

Dagi

Hym. Wybacz, tak mi się jakoś nasunęło, automatycznie.

A właściwie, co do przyjaźni... Znacie może jakieś filmy o tym mówiące?

Dorve

Jeśli chodzi o narządy - jestem za.
Film? Hm, opróczy sławetnych Przyjaciół to chyba nie znam żadnego.

Dagi

Ach, tak, "Przyjaciele" są niesamowici. Widziałam wszystkie 10 serii i jeszcze mi mało : )

Cóż, pytanie moje oczywiście nie "wymsknęło" mi się ot, tak, żeby powrócić do tematu. Mam w tym... hym, powiedzmy - jakiś cel.

Zapytam więc raz jeszcze - czy znacie jakieś filmy opowiadające o prawdziwej przyjaźni?

Maruda

Film, ja wiem? w "Mieście Gniewu" był wątek; w "Buntowniku z Wyboru" tyż; oraz w "Stowarzyszeniu Umarłych Poetów" w sumie także. I nic mi więcej nie przychodzi tak na sucho do głowy xD

Avis

stowarzyszenie! kocham!

Kay

Ok, ale takie wyznania to nie tutaj.

Dagi

Wiecie, czemu o te filmy z przyjaźnią pytałam? Bo to w filmach jest ledwo dostrzegalnie - niemal zawsze przyjaźń przeradza się w miłość.

Bynajmniej takie jest moje odczucie.

Kay

Borzezielony, cii. Nic o miłości. Nicnicnic.
A zakochać się w swoim przyjacielu to już totalna głupota, naprawdę.

Maruda

Niby dlaczego?
W końcu głównie o to chodzi w miłości - żeby opierała się na przyjaźni. Inaczej ciężko, żeby wyszło z tego cokolwiek głębszego..

Kay

Jeżeli miłość w pewnym momencie się nie skończy, to okej. Ale co jeżeli jedna strona przestanie kochać? Wtedy nie ma już ani przyjaźni, ani miłości.
Przyjaźń może zakończyć się miłością, ale miłość przyjaźnią nigdy. I akurat ja przekonałam się o tym doskonale.
No i mówią również, że prawdziwa przyjaźń damsko-męska kończy się w łóżku. W pewnym sensie racja, bo najpewniej wszystko skończy się miłością.

Kicha jest też w wypadku, kiedy miłość jest jednostronna. Przestajesz patrzeć na przyjaciela, jak na przyjaciela. Już nie umiesz rozmawiać z nim szczerze, oddalasz się, nie chcąc spieprzyć przyjaźni. Aż wszystko trafia szlag.

Avis

a szlag by z tym wszystkim o !

Dorve

Wiecie, ale myślę, że z ukochaną osobą trzeba się przyjaźnić. Mimo wszystko.

	Forum Whisper Strona Główna :: Na poważnie	Wszystkie czasy w strefie CET (Europa) Idź do strony Poprzedni 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9 Następny
Strona 6 z 9