Przyjaźń.

Holly

żeby to było raz to moze jeszcze coś by z tą moją wiarą w przyjaźń sensownego było.
nawet teraz widzę, co dzieje się w głowach osób, które uważają mnie za przyjaciółkę. czas dla mnie - zerowy, zainteresowanie mną - zerowe, zrozumienie - zerowe, potrzebowanie wygadania sie przed kimś - ogromne.
i właśnie w tym rzecz - potrzeba odpowiedniej osoby, której można byłoby zaufać. ale co jeśli dookoła sami Egoiści?
szukam, szukam i nie znajduję

Euterpe

Możesz szukasz nie tam gdzie trzeba? A może powinnaś zaczekać aż ta bratnia dusza sama Cię znajdzie?

Avis

och, przyjaźń istnieje! Przyjaźń jest skarbem Wesoly

i do każdego kiedyś przyjdzie.
W realu ufam hmm... trzem osobom. W sieci Wam Wesoly

Morf.

Nam - jak to pięknie brzmi.
że ktoś nam ufa

Zaufanie jest u mnie trudno zdobyć, bo nie potrafię się otworzyć, wolę dusić w sobie moje problemy, nawet jeśli zapłakana obok mojej K siedzę, a ona wypytuje ile wleźie, potrafię coś powiedzieć, ale częściej jest to "ja... nie mogę" i wybiegam z domu, i siadam gdzieś byle sama.
I odstraszam nieznajomych zapłakanymi wściekłymi oczami, tylko po to by nie pytali o nic.
Bo nie lubię współczucia, litości i nieznajomych.

White Roses

ja nie ufam nawet własnym rodzicom, siostry wręcz czasami nienawidze więc jak mam jej ufać
dlatego przyjaciół prawdziwych mam mało... właściwie tylko dwóch
i dwóch internetowych, choć może ich liczba wzrośnie Jezyk

Avis

och, ja starym nic a nic nie mówię

Kay

A ja też w realu nie ufam, nikomu, o. Bo same paple na około.
Znaczy, Czarna to i może jeszcze, ale ona ma swojego tam przyjaciela, z którym kiedyś coś mnie łączyło, więc nie mam stu procentowej pewności, że nie wyjawi mu kilku... szczególików, gdyby zapragnął posiąść jakieś informacje na temat mojej skromnej osóbki.

Avis

choć w sumie to taką 100% ufnością darzę tylko jedną osobę Kwadratowy

ale niektóre wiadomości wolę pozostawiać dla siebie, by jej zbyt nie męczyć (:

Morf.

Ja moim rodzicą nigdy nie ufała, bo jeszcze po rodzinie rozpowiedzą (co im się zdarzało ;|)
Adasiowi? Znaczy Bratu, też nie ufa, znaczy nie mówię sekretów, ale porozmawiać z nim lubię.
Bo zawsze coś głupiego się powie i śmiechu jest.

lunka

A ja zaufałam w pełni moim przyjaciółkom dopiero po roku znajomości.
Musiałam je sprawdzić, żeby wiedzieć, czy naprawdę są warte miana przyjaciółek.
I... okazały się być Mruga

Kay

Chciałabym mieć przyjaciela, tu, w realu. Takiego, który by mnie obronił przed nadpobudliwymi kolegami, który mówiłby do mnie `mała` bez żadnych zobowiązań, z którym mogłabym chodzić na lody i roztrząsać problemy naszych ewentualnych związków, który ogrywałby mnie w nogę albo wrzucał do morza na wycieczkach klasowych. Z którym mogłabym się kłocić i sprzeczać do woli, a on dalej kochałby mnie tą swoją przyjacielską, bezinteresowną miłością. Któremu odrabiałabym zadania z polskiego, a on tłumaczyłby mi chemię i śmiał się, że jestem toporna. Albo pomagał mi zrozumieć facetów. Takiego, który po prostu byłby obok, jednocześnie nie widząc we mnie dziewczyny, w której mógłby się zakochać, a jedynie przyjaciółkę.
Czasem długie rozmowy na gg po prostu już nie wystarczają.

White Roses

też bym chciała mieć takiego przyjaciela w realu Kay
dokładnie takiego jak opisałaś

ech marzenia...

Dorve

Z tego co widzę, to mnóswto osób nie ufa nikomu w realu. Cóż, nie wyłamię się z tej grupy. Czasami zastanawiam się, że chyba naprawdę mam pecha. Hm, dobrze, że Wy jesteście. Wesoly

Euterpe

Rodzicom? Właściwie w moim przypadku mamie, bo ojczyma za rodzinę nie uznaję. I nie, jej też tak do końca nie ufam i mówię jedynie o błahostkach. Czyli, w gruncie rzeczy, o niczym jej nie mówię.
I zdecydowanie łatwiej zaufać komuś w Sieci. Ale też wiąże się to z większym ryzykiem.

Avis

w sieci nie można ufać byle komu. Chyba, że Wam Wesoly

do Was ma zaufanie

White Roses

ja ufam tak całkiem jednej osobie
ale za nią, mimo że nie należy do mojej rodziny wskoczyłabym w ogień Wesoly

Dorve

Jedyną osobą, której ufam w 100% jest moja Mama. Tak naprawdę to jesteśmy przyjaciółkami, a dopiero potem Matką i Córką. Wiecie, że to jest naprawdę fajne?

Avis

łał, zazdroszczę :-)

Euterpe

Ja miałam tak kiedyś. Dawno, dawno temu. To było chyba zanim wyszła za mąż. Tak. Zdaje się, że to ten 'drobny' incydent zmienił nasze stosunki.
I wiem, że to wspaniałe uczucie mieć w Matce przyjaciółkę. Tylko teraz wydaje mi się nieosiągalne.

Avis

ja tam mojej matce nie byłabym w stanie nic powiedzieć...

	Forum Whisper Strona Główna :: Na poważnie	Wszystkie czasy w strefie CET (Europa) Idź do strony Poprzedni 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9 Następny
Strona 4 z 9