Przyjaźń.

Kay

Ja tam uważam, że mój Mam mnie nie zrozumie. Zbyt duża różnica wieku.

Morf.

Dokładnie, wymaga więcej niż jest to możliwe.
I nie rozumie, czego chce ja.
Po prostu doprowadza do dzikiej furii, co ja mam często, bo jestem choleryczką.

Marta

Moja rodzina od zawsze była kiepska. Za grosz normalności. Mam mamę, tatę, ojczyma, macochę i 2 prawdziwego oraz 4 przybranego rodzeństwa. Czasami jest kiepsko. A co do mojej mamy to w życiu nie mogłabym się z nią zaprzyjaźnić, za bardzo się różnimy. Za to moim najlepszym przyjacielem jest tata. Mruga

Może to dziwne ale kocham go najbardziej na świecie, no może jeszcze mój brat. On też jest great.

Avis

a ja mam okroooopne układy ze starymi Smutny

Marta

to jak większosć moich znajomych.
Po prostu czasami zbyt się od nich różnimy żeby się dogadać. Mruga

Dorve

Ja wysunę hipotezę, za którą (prawdopodobnie) będę zbesztana.
Może za mało rozmiwiacie? Tzn. może za mało rozmawia się z rodzicami?
U mnie jest tak, że cały fundament rodziny stoi na zwykłej rozmowie.
Częto jest tak, a szczególnie latem, że siedzimy na dowrzu patrzymy w niebo i zwyczajnie rozmawiamy.
Wiecie, odnoszę wrażenie, że to dlatego.
Za mało rozmawia się ze "starszymi". Ot, co!

Dagi

Szczerze mówiąc, też mam dobry (niemalże fantastyczny) kontakt z Rodzicielką. O, i z Bratem też, pomimo różnicy wieku.
Całkowicie się z Tobą zgadzam, Dorve.

A co do przyjaźni damsko-męskiej... Pewnie, że istnieje. Ale chyba tylko pod warunkiem, że jedna z osób jest homoseksualistą/tką.

Dorve

Dzięki, że się ze mną zgadzasz.

Przyjaźń damsko-męska? Istnieje, a jakże. Sama jestem na to żywym dowodem.
Mam przyjaciela - chłopaka, a jażeby inaczej - i tyle. Zwykła przyjaźń jak między powiedzmy: dwoma dziewczynami.

Dagi

W takim razie tylko szczerze pogratulować.

Ja mam właściwie kilka osób płci męskiej, z którymi się niesamowicie dobrze dogaduję, ale żeby od razu przyjaźń? Hym, nie, chyba nie.

White Roses

może masz rację
ale u mnie to działa w dwie strony
moi rodzice nie mają potrzeby rozmawiania ze mną
gdy przychodze coś powiedzieć, pochwalić się, podzielić radością napotykam morderczy wzrok matki, bo przerywam jej film... mam czas w czasie reklam

po za tym mam zbyt wiele żalu do nich, który gromadził się przez wiele lat i gdy zaczynam rozmowe po prostu wybucham
a oni zaczynają, że jestem histeryczką i trzeba iść ze mną do psychologa
nie zwracają uwagi na to co mówię, tylko jak mówię i tyle

dlatego wspólnego języka z nimi nie znajdę chyba nigdy
kiedyś myślałam, że jak wspomne im, że czasem myśle o samobójstwie to coś zrozumieją, że zaczną myśleć nad tym jak ranią
a tu nic... wywołało to tylko chwilowy wstrząs i koniec
z tym, że teraz uważają, że najlepiej od razu skierować mnie do psychiatryka

Dorve

Dagi - dzięki.
Alex - Nie wiem co mam ci powiedzieć.
Może powinnas porozmawiać z kimś postronnym? Tak poważnie, ale porozmawiaj ze szkolną psycholog lub pedagog. Na pewno jakoś pomogą.
Ale Ty nie myslisz o samobójstwie na serio, prawda?

White Roses

Dorve myślałam kiedyś Wesoly

czułam się bezsilna i widziałam tylko jedno rozwiązanie
ale nie próbowałam się zabić Wesoly

po prostu chwila załamania

teraz wspominam rodzicom, bo chce by zrozumili
zresztą mają szczęśie... bo dopóki jeszcze mówię im o tym, to jest dobrze
gorzej jak zamilkne i zaczne planować Wesoly

Dorve

Kamień spadł mi z serca.
Nawet nie wiesz jak się przestraszyłam.

Kay

E, Dorve. Ale ten Twój przyjaciel Cię nie pociąga tak... fizycznie, nie?

Dorve

No... nie.
Taki rudy, piegowaty Mruga

Kay

No, tak myślałam.
Stwierdza się teza, że przyjaźń damsko-męska musi być poparta nutką fizycznej antypatii.
Chociaż w sumie ja bym się nie obraziła, gdyby ten mój wymarzony przyjaciel był do tego jeszcze zabójczo przystojny... xdd

Morf.

Dorve gratuluje takiego przyjaciela

A co do mojej rodziny.
Tata rozmawia tylko wtedy gdy jest pijany, ale wtedy to ja nie chce z nim rozmawać, taa jeszcze czego.
A mama? Histeryczka, zresztą jak ja. Nie potrafimy ze sobą normalnie rozmawiać.
Ma zawyżone wymagania dotyczące mnie. Adam (mój brat) był jej pierwszym dzieckiem, nic nie potrafi. Nie uczy się dobrze, nawet w domu nie potrafi pomóc.
Więc to na mnie spada to wszystko sprzątam i ba! Mam mieć jeszcze to tego 5 i 4.
Przy komputerze siedzę tylko wtedy gdy jej nie pomagam i muszę się uczyć. (a ja do nauki muszę mieć muzykę) więc siadam i się uczę.
Moja mama wyznaje zasadę, że faceci ogólnie sa gorsi, i że nie zamierza uczyć Adama rzeczy których nie nauczyła kiedyś.
Więc nie dość, że tylko drzemy się na siebie to ja jestem główną pomocą domową która ma się opiekować pijanym ojcem, Adamem i pomagać jej.
Oraz oczywiście mózgiem domu.
Ogóle mój dom to banda świrów ze mną na czele.

Adam jak to brat, dogaduje się z nim nieźle, czasem mi nawet pomaga, mimo że nie potrafi. Jest jedyną osobą z którą mam normalny kontakt w rodzinie.

Dom wariatów.

I musiałam to napisać, bo bym wybuchła furią nieopisaną i zalałabym się łzami, a tak siedzę niewzruszona. Bom przyzwyczajona do mojej sytuacji życiowej.

Przepraszam.

Dorve

Nie masz za co przepraszać.

White Roses

Dokładnie... nie masz za co przepraszać

Morf.

Ale i tak musiałam to przepraszam napisać. Bo inaczej bym nie umiała.
Jezu, jak dobrze, ulżyło mi jak to napisałam.

	Forum Whisper Strona Główna :: Na poważnie	Wszystkie czasy w strefie CET (Europa) Idź do strony Poprzedni 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9 Następny
Strona 5 z 9